ចុកពោះខ្លាំង ពេទ្យខ្មែរពិនិត្យឃើញពោះវៀនដុសខ្នែងកំរិតធ្ងន់ ត្រូវវ៉ះកាត់បន្ទាន់ ដល់បញ្ជូនទៅថៃ ពេទ្យថៃថាគ្មានអ្វីធ្ងន់ដល់ថ្នាក់វ៉ះកាត់ទេ

យោងតាមគណនីហ្វេសបុកឈ្មោះ Morokort Hel បានចែកចាយរឿងរា៉វមួយដោយរៀបរាប់ថា:



ជីវិតថ្លៃអាយុមិនទាន់អស់ ពេលនេះជីវិតខ្ញុំដូចកើតមកម្ដងទៀត កាលពីថ្ងៃទី ១០ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៨ ពេលដែលខ្ញុំកំពុងតែដេក សុខៗ នៅ ម៉ោង ប្រហែល ២:30 យប់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ ថាចុកពោះយ៉ាងខ្លាំង ដោយមិនដឹងមូលហេតុ ទាំងដែលខ្ញុំមិនដែល ឈឺ អ្វីសោះ ហើយចុករហូូត ដល់ សឹងតែដកដង្ហើម មិនចង់រួច ក៏ សំរេច ចិត្តទៅ ពេទ្យអង្គរធំទាំង យប់ ពេល ទៅដល់ពេទ្យ ពេទ្យធ្វើការមួយៗ ធ្វើទាំង មិនយកចិត្តទុកដាក់ ទាំងសភាពអ្នកជំងឺ កំពុងតែឈឺ ខ្លាំង ហើយគេគ្រាន់តែ ឆ្លុះអេកូរ ហើយចាក់ថ្នាំ មួយម្ជុល ចេញវេជ្ជបញ្ជាឲ្យទិញថ្នាំ ព្រោះគេថាអត់ឈឺអីទេ ហើយខ្ញុំចេញមកផ្ទះវិញ ព្រោះកន្លែងលក់ថ្នាំបិទអស់ហើយ។ លុះព្រឹកឡើង ខ្ញុំនៅតែចុកនៅនៅក្នុងពោះទៀត ហើយចុកកាន់តែខ្លាំងក្បែរនិងសន្លប់។



ខ្ញុំក៏សំរេចចិត្តទៅពេទ្យ ធំ ហើយជាខ្នាតអន្តរជាតិទៀត នៅជិតពេទ្យកាល់ម៉ែត , ពីព្រោះព្រឹកពេក ប្រហែលម៉ោង ៨ ព្រឹក លោកដុកទ័រមិនទាន់អញ្ជើញមក ខ្ញុំត្រូវ អង្គុយចាំ ៣០ នាទីទៀត ទាំងដែល ខ្លួនកំពុងតែឈឺខ្លាំង ហើយខ្លួនចាប់ផ្ដើមក្ដៅ។ បន្ទាប់ពីធ្វើការរងចាំ គេក៏ឲ្យខ្ញុំចូលជួបដុកទ័រធំ ហើយគេសួរខ្ញុំពីសភាពជំងឺ ហើយក៏ឲ្យខ្ញុំទៅឆ្លុះអេកូ និងពិនិត្យឈាម លទ្ធផលចេញមក លោកដុកទ័រ ក៏និយាយថាខ្នែងពោះវៀនរបស់នាងខ្ញុំ មានខ្ទុះកំរិតធ្ងន់ ត្រូវធ្វើការវះកាត់ភ្លាមៗ បើមិនចឹងទេ រយះពេលបីថ្ងៃពេលដែលខ្ទុះនោះបែក ខ្ញុំនិងស្លាប់ ហើយទៅដល់ណាក៏គេទារវះកាត់ដែល ព្រោះលទ្ធផលចេញមកចឹង ពេលនោះនាងខ្ញុំភ័យណាស់ ហើយពេទ្យចេះតែសួរ បើមិនវះកាត់ និងស្លាប់ ពេលនោះ ទាំងខ្ញុំ ទាំង ម្ដាយ គឺ ផិតភ័យជាខ្លាំង ។ ពេលនោះម្ដាយ ខ្ញុំ ក៏ទៅផ្ទះយកខោអាវ ថានិងត្រៀមដេកពេទ្យវះកាត់ ។ ពេលនោះពេទ្យក៏មកបង្ខំទៀត សួរថាធ្វើការ វះកាត់អត់? ព្រោះទុកមិនបាន , គេធ្វើឲ្យខ្ញុំកាន់តែមិនស្ងប់ទៀត ហើយទូរស័ព្ទទៅបង្ខំម្ដាយ ខ្ញុំថាមកឲ្យឆាប់ ព្រោះគាត់ សុខចិត្តផ្អាក់គេ ហើយ មកវះកាត់ខ្ញុំមុន។



តែពេលម្ដាយខ្ញុំមកដល់ គាត់មើលមុខខ្ញុំហើយ គាត់សួរខ្ញុំ ថា « នៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំយ៉ាងម៉េចដែល ,អាចទ្រាំបានអត់? » ខ្ញុំឆ្លើយថា « ខ្ញុំអាចទ្រាំ » គ្រាន់តែលឺសំដីខ្ញុំចឹងភ្លាម គាត់ប្រាប់ពេទ្យថា សុំផ្អាកវះកាត់។ ពេលនោះពេទ្យក៏ឆ្លើយតបថា ទៅដល់ណាក៏ជៀសមិនផុតពីការវះកាត់ដែល ហើយជំងឺនេះគឺឆ្លងមិនផុតបីថ្ងៃដែល ហើយបែកធ្លាយ គឺនិងអស់ថវិកាច្រើន ហើយ មិនដឹងថាបានជីវិត មកវិញ ឬក៏ អត់ផង។ ( ដោយគ្មានការតាមដានសភាពជំងឺអ្វីទាំងអស់ គ្រាន់ ធ្វើការពិនិត្យឈាមនិង ឆ្លុះអេកូរ គឺពេទ្យសំរេចឲ្យវះកាត់តែម្ដង)ដោយមើលសភាពជាក់ស្ដែង ម្ដាយ ខ្ញុំ និង ខ្ញុំ ក៏ សំរេចចេញពីពេទ្យ ហើយ ធ្វើការទិញសំបុត្រយន្តហោះទាំង ប្រញាប់ ឲ្យទាន់សភាពការ , ហើយ សំបុត្រប្រញាប់បែបនេះគឺមានតំលៃថ្លៃ។ ហើយទៅថៃដោយអត់ព្រៀងទុកបែបនេះគឺពិបាកណាស់ ណាមួយដោយសារការត្រៀមវះកាត់ ពេទ្យតំរូវឲ្យអត់អាហារ និងទឹក តាំងពីនៅស្រុកខ្មែរ រហូតដល់ទីក្រុងបាងកក ប្រទេសថៃ ចំនួនបីយប់ បីថ្ងៃ ស្ទើនិង ស្លាប់មែនទែន ។លុះទៅដល់ពេទ្យ មន្ទីពេទ្យ គ្រីស្ទៀន នៅក្នុងទីក្រុងបាងកកពេទ្យយកចិត្តទុកដាក់ព្យាបាល តាមដានជំងឺ តាំងពេលព្រឹកដែលខ្ញុំទៅដល់ មិនបានមួយថ្ងៃផងលទ្ធផលចេញមក ថា «ខ្ញុំគ្មានជំងឺអ្វីត្រូវវះកាត់នោះទេ» តែពេទ្យនៅតែធ្វើការតាមដានសភាពជំងឺរបស់ខ្ញុំទៀត ព្រោះ នៅតែឈឺក្នុង ពោះ និង រាងកាយចុះខ្សោយ។ មួយយប់ ពេទ្យចេញចូល សួរ តាមដាន សភាពជំងឺ មិនក្រោមដប់ដង ហើយនេះជំងឺមិនទាន់វះកាត់ធ្ងន់ធ្ងរផង គ្រាន់តែតាមដាន។ ពេលលទ្ធផលសំរេចចុកក្រោយ គឺ ខ្ញុំគ្មានជំងឺអ្វីទាំងអស់ គឺគ្រាន់តែយើងមានខ្យល់នៅក្នុងពោះវៀនទើបធ្វើឲ្យចុកខ្លាំងបែបនេះ ហើយមនុស្សគ្រប់រូប គឺអាចកើតឡើងមានដូចគ្នា តែ មិនមែនជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ តែគ្រាន់តែពេល មានរឿងចឹងកើតឡើងត្រូវទាមទារការពិនិត្យឲ្យច្បាស់ណាមួយ។



នេះដោយសារឈឺខ្លួនឯងទើបយល់ច្បាស់ ថាពេទ្យនៅក្នុងស្រុកខ្មែរ មិនបានយល់ចិត្តទុកដាក់ពិតប្រាកដ និងយកជីវិតមនុស្សទៅពិសោធន៍ប្រៀបដូចសត្វធាតុដែលមិនដឹងអី។ខ្ញុំសុំផ្ដាំផ្ញើរដល់គ្រូពេទ្យទាំងឡាយ មុននិងឆ្លើយថាសភាពជំងឺនោះយ៉ាងណា សុំធ្វើការតាមដាន និងពិនិត្យឲ្យច្បាស់លាស់និងឆ្លើយទៅកាន់អ្នកជំងឺ ព្រោះជីវិតមនុស្សមិនវិលល្ងាចទេ ព្រោះលោកក៏ចង់រស់ អ្នកជំងឺក៏ចង់រស់ដូចគ្នា។ជាចុងក្រោយខ្ញុំសុំផ្តាំផ្ញើរបងប្អូនជនរួមជាតិអ៊ុំមីងមា បើឈឺអ្វីមួយសុំគិតពិចារណាឲ្យបានម៉ត់ចត់កុំប្រថុយនិងវះកាត់ដោយពាក្យសំដីបំផិតបំភ័យរបស់ពេទ្យព្រោះខ្ញុំបានបាត់បង់ឱពុកជាទីស្រលាញ់មួយមកហើយ ដោយធ្វើការវះកាត់នៅមន្ទីពេទ្យកាល់ម៉ែត ហើយបញ្ហាគឺស្រដៀងនិងខ្ញុំដែល៕



ប្រភព៖ Morokort Hel